Vaguidades

Hoxe foi un día, gris, soleado, e cheo de pensamentos. Mentres facía compras que me acompañarán durante vinte días por terras inglesas, cavilaba en moitas cousas de difusa percepción. Persoas, xente, alguén en particular, si, alguén. Non sei ben quen, ou si, pero pouco a pouco a ferida cicatriza converténdose nunha boa lembranza, das mellores que terei, sen dúbida. Un soño, pois realidade non foi; un pensamento, aquilo que quizais cheguei a pensar, pero en todo caso plans inventados nun mundo ficticio que nunca ocorreu, pero que tivo consecuencias. Estas vaguidades acompáñanme agora a poucos días de marchar, non sei se por morriña anticipada, tamén inventada no meu mundo...non o sei. Pero pensamentos, que ó fin e ó cabo, axúdanme a explicar o que me rodea, o que penso e aquilo que pasará. Grazas a ese alguén que me axudou, e me axudará, non sei ben quen, pero seguro que alguén. Estes son os meus pensamentos que reconvertidos en vaguidades escapan pola fiestra para perderse polas olladas daqueles que , aínda que pucos, ledes as miñas cavilacións. Grazas